اول ماه مه
عيد انقلابى کارگران؛ برخيزيد دوزخيان زمين٬ برخيزيد زنجيريان گرسنگى
سپهر

اول ماه مه روز جهانی اتحاد و همبستگی کارگران و زحمتکشان جهان را در حالی پاس میداریم که بحران ناشی از سرمایه داری لجام گسیخته بشکل دولتی و خصوصی آن تمامی عرصه های زندگیمان را فرا گرفته و جامعه بحران زده ما را در باتلاق بیعدالتی٬ فقر٬ نابرابری و فساد غرق می سازد. میلیون ها بیکار بیخانمان و گرانی و تورم بیش از حد در کشوری که صادر کننده نفت یکصد دلاری است و بر منابع بیکران نفت و گاز تکیه زده است عمق فاجعه را نمایان میسازد. حاکمان با سیاستهای نابود کنندشان در تمامی ابعاد اجتماعی- اقتصادی- سیاسی و فرهنگی ثابت کرده اند که صلاحیت و کفایت رهبری مردم را نداشته و بایستی طرحی نو درانداخته شود. ما کارگران به عنوان پیشروان طبقه تحت ستم در ایران بایستی با تشکیل مجامع عمومی و اتحادیه های خود در تمام مراکز صنعتی مانند نفت – گاز- پتروشیمی-خودرو سازی- فولاد و ... در پی احقاق حقوق بغارت رفته مان باشیم و با اتحاد با کارگران جهان مبارزه ی خود را با سرما یه داری جهانی گسترش دهیم .

در انتها این عید کارگری را به تمام هم طبقه هایم تبریک میگویم و یک شعر از پی یتروگوری تقدیم آنها میکنم .
 
بیا ای ماه مه
خلق ها انتظارت را میکشند
جان های آزاد بر تو درود میفرستند
ای عید مهربان کارگران
به افتخار آفتاب تابان شو
دستهای پینه بستمان را بر افرازیم
تا نیروئی بار ور تشکیل دهند
ما بر آنیم که جهان را آزاد کنیم
از ستم گران و از بیکاری و از طلا
پس ای سرود امیدهای بلند پرواز طنین افکن شو
بخاطر نیروئی که میوه ها را میرساند
بخاطر شکوفه باران بی نهایت دلخواهی که در آن
آینده لرزان میدرخشد
جوانی دردها آرمانها
و بهاران با ملامت اسرار آمیزشان
ای ماه مه  سبز از تبار آدمیزادان !
به قلبها شهامت و ایمان عطا کن
ای گروههای بردگان! ترک بگوئید
کارگاهها را  کارخانه های پر دود و حرارت را
مزارع را رها کنید و از کشتی ها به زیر آئید
درنگی درنگی از عرق ریختن  جاودانه
گلی چند پیشکش کنید به عصیان گرانی که به خاک افتادنند
با نگاه دوخته بر سپیده دم
به دلاوری که مبارزه میکند و رنج میبرد و به شاعری پیامبر گونه که میمیرد .